Jak to jest, kiedy dwoje artystów zasiada do dwóch fortepianów, skąd wiedzą, kiedy zacząć razem, czy można grać w f o r t e p i a n i e? Na te i wiele innych pytań spróbują odpowiedzieć podczas kolejnego koncertu z cyklu spotkań familijnych w niedzielne przedpołudnie członkowie duetu fortepianowego – znakomite Lutosławski Piano Duo. Owe tajemnice grania na cztery ręce artyści w dowcipny sposób wyjaśniać będą na przykładzie ulubionych nie tylko przez dziecięcą publiczność muzycznych baśni, jak: Moja matka gęś Ravela (m.in. ze wspaniałą częścią Rozmowy Pięknej z Bestią czy Zaczarowany ogród), Gry dziecięce Bizeta oraz Dziadek do orzechów Czajkowskiego. Będzie również chwila na wirtuozowską grę na cztery ręce w inspirowanym muzyką góralską cyklu Album tatrzańskie. W tym ekscytującym muzycznym spotkaniu żywy udział będą brały dzieci od lat 5 do 10, nie zabraknie także zaproszenia do zabawy dla maluchów w wieku 3 – 5 lat. Zapraszamy!
LUTOSŁAWSKI PIANO DUO
Ten wyjątkowy na polskiej scenie muzycznej zespół specjalizuje się wyłącznie w jednej dziedzinie – grze na dwa fortepiany i na cztery ręce. Emilia Sitarz i Bartłomiej Wąsik są absolwentami Akademii Muzycznej w Warszawie i podyplomowych studiów mistrzowskich w Hochschule fur Musik und Theater w Rostocku w klasie duetu fortepianowego braci Stenzl. Wspólną muzyczną podróż rozpoczęli w 1999 pod opieką wybitnych duetów fortepianowych – Brachy Eden i Alexandra Tamira, Hansa-Petera i Volkera Stenzl oraz kameralistki Krystyny Borucińskiej. Wieloletnia współpraca daje pianistom możliwość stałego rozwoju artystycznego owocującego ich niezwykłym zgraniem oraz odnalezieniem wspólnych barw i artykulacji. Są laureatami wielu międzynarodowych konkursów w Grecji, Czechach, na Litwie, we Włoszech i w Polsce. Koncertowali w większości krajów europejskich, w Ameryce Płd. i na Bliskim Wschodzie. Otrzymują liczne zaproszenia na prestiżowe festiwale, prowadzą również kursy mistrzowskie z zakresu duetu fortepianowego. W 2007 ukazała się debiutancka płyta duetu zawierająca utwory Lutosławskiego, Poulenca, Strawińskiego i Maurizio Kagela, za którą pianiści otrzymali Fryderyka w 2008 w kategorii: „najlepsze nagranie muzyki kameralnej”.
