Uwertura do opery Alcesta Christopha W. Glucka powstała w 1767 roku – ponad 150 lat po słynnym Orfeuszu Claudia Monteverdiego – i natychmiast stała się najsławniejszą muzyczną wersją mitu o śpiewaku, który swoim kunsztem wokalnym potrafił wzruszyć podziemne bóstwa. Popularnością przebić ją miała 90 lat później operetka J. Offenbacha Orfeusz w piekle. Nic dziwnego, bowiem połowa sukcesu Uwertury należała do znakomitego libretta, którego autorem był Ranieri de’ Calcabigi, włoski poeta często współpracujący z kompozytorem Koncert C-dur w katalogu dzieł Wolfganga Amadeusa Mozarta oznaczony numerem 503 nazywany Jowiszowym zwraca uwagę doskonałością proporcji i równowagi wewnętrznej. Partia solistyczna, mająca dużą samodzielność w stosunku do orkiestry, stawia wykonawcy wysokie wymagania. Temu wyzwaniu spróbuje sprostać Edward Wolanin, pianista, uczeń prof. Bronisławy Kawalli, dziś – sam ceniony jako pedagog – pracuje w macierzystej uczelni na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie. Grę wybitnego artysty tak komplementuje Józef Kański w Ruchu Muzycznym: "Styl gry Wolanina cechuje dojrzałość i opanowanie, wyczucie formy i pewność”.
Kanon Polihymnii dzisiejszego wieczoru wyznacza również Muzyka do Rosamundy Franciszka Schuberta. W przeciwieństwie do Uwertury Glucka nie może pochwalić się wspaniałym librettem, bowiem tekst niejakiej Wilhelminy von Chézy najłagodniej określano jako grafomański. Niepochlebnym krytykom oparła się jednak muzyka, napisana z polotem i wdziękiem. Orkiestrę Symfoniczną poprowadzi Zbigniew Goncerzewicz, dyrygent od lat związany z Filharmonią Świętokrzyską.



EDWARD WOLANIN
W wieku 5 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie, a 10 lat później, jako najmłodszy w historii uczelni student, rozpoczął naukę w Akademii Muzycznej w Warszawie. Kształcił się pod kierunkiem Jana Ekiera, Bronisławy Kawalli, a w klasie kameralistyki u Jerzego Marchwińskiego. Naukę kontynuował w Studium Podyplomowym u prof. Jana Ekiera. Artysta odniósł wiele sukcesów na konkursach krajowych i zagranicznych. Jeszcze w trakcie studiów został laureatem konkursów na stypendia artystyczne im. F. Chopina oraz Estrady Młodych na Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku (1984). W XI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie uhonorowano go nagrodą dla najlepszego polskiego pianisty, który nie przeszedł do III-go etapu. Trzy tygodnie później zdobył II nagrodę na III Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Palma de Mallorca (1985). W 1989 został laureatem I nagrody na III Europejskim Konkursie Chopinowskim w Darmstadt (nagrody za najlepsze wykonanie etiud, nokturnów, polonezów, mazurków). Repertuar koncertowy pianisty obejmuje dzieła kompozytorów wszystkich epok: od Domenico Scarlattiego do twórców muzyki współczesnej, szczególnie Romualda Twardowskiego. Jako solista występował z wieloma orkiestrami, m.in.: Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Concerto Avenna Andrzeja Mysińskiego, NOSPR, grając pod batutą wielu wybitnych dyrygentów. Jest także cenionym kameralistą. Koncertował w wielu krajach Europy, w Rosji, Japonii, Chinach, Iraku, Jordanii, Tunezji, Kuwejcie, Nigerii, Meksyku i USA. Brał udział w renomowanych Festiwalach Muzycznych: w Dusznikach-Zdroju, Słupsku, Antoninie, Mariańskich Łaźniach, Nohant, a jako kameralista także w Szlezwiku-Holsztynie i Montpellier. Dokonał wielu nagrań radiowych i telewizyjnych, wydał płyty z muzyką solową i kameralną.



ZBIGNIEW GONCERZEWICZ
Dyrygent, pedagog; związany z Filharmonią Świętokrzyską od 1973, gdzie pełnił funkcję II dyrygenta, czasowo również kierownika artystycznego. Samodzielną pracę artystyczną rozpoczął w Wałbrzyskiej Orkiestrze Symfonicznej, będąc jej dyrektorem artystycznym i dyrygentem.

powrót do strony głównej